الان وسط طوفان دانشگاه بودیم.تا الان خیلی کشته دادیم(جوک).الان درست وسط میانترم هاست و باور کنید یا نه اخلاق دانشجو ها تو این زمان خیلی فرق میکنه و من متحیرم.یکی از امتحانام نتیجش اومده 60 نفر تو یه کلاس شدن یه چیزی از 2.5 تا 19.5 با میانگین 11.55 .خیلی جالب نیستش؟من خیلی حال کردم وقتی نتایجو دیدم.من 17 شده بودم و اصلا هم به خودم بابت این نمره افتخار نمیکنم ولی خیلی دوست دارم با اون ذهنی که تونست نمره top رو به دست بیاره ملاقات کنم.چه چیزی باید بین من و اون شخص متفاوت باشه؟از خودم میپرسم آیا اون شخص راجع به مسائل زندگی از اون چیزی که من میدونم خبر داره یا نه یا ببینم اصلا دغدغه اصلیش تو زندگی چیه؟
اغلب دغدغه های اصلی تو جایی مثل شریف زیاد متنوع نیستش،اصلا بذارید براتون بگم:
1-معدل
2-اپلای(پذیرش گرفتن از دانشگاه های خارجی)
3-بیرون رفتن از این کشور(که در واقع اپلای پوششی بر این موضوعه)
4-شغل
5-درآمد
6-پذیرفته شدن توسط جامعه علمی و حتی عادی
7-دین(ظاهرا باید این رو هم لحاظ کنیم)
8-عشق مجازی
سال اول که اومدم دانشگاه خیلی بهم سخت گذشت،درسا برام راحت بودنا ولی دانشگاه برام اون مفهومی که تو ذهنم بود نداشت،حتی وقتی یکی از فامیل هام که حال منو از روی صورتم دیده بود گفت" مشکلی پیش اومده غمگین به نظر میای".منم بهش گفتم "چیزی نیست فقط دانشگاه اون چیزی که فکر میکردم نیستش" و اون هم بدون معطلی گفتش "میدونم چی میگی،واقعیت هم همینه دانشگاه چیزی جز ادامه دبیرستان نیستش".
- ۹۶/۰۸/۲۸