حنای عزیزم

حنای عزیزم
خیلی وقته میخوام این حرفا رو بهت بزنم منتهی شرایط شما این اجازه رو نمیده. حنا من یادمه که شما خیلی انگیزه داشتی تا پروژت رو تو حوزه کوانتوم ادامه بدی، و از قضا با من آشنا شدی، تو همون اوایل آشنایی من قشنگ دستم اومده بود که تو چقدر شکننده ای و چقدر اطلاعاتت ناقص و ضعیفه، یادم میاد تو جلسه اول با اعتماد به نفس پایین یه ارائه بهم میدادی تا ببینم تا چه حدی با این بحث آشنایی داری، منتهی چند تا غلط نسبتا واضح تو اسلایدات بود که نشون میداد بهشون توجه نکردی، اونجا بود که فهمیدم چه کار سختی رو من به به عهده گرفتم، من یک سنگ بد شکل رو به دستم گرفته بودم که باید تراشش میدادم، باید اذعان کنم از یه جایی به بعد از همکاری با تو نا امید شدم چون تربیت شما خیلی کار داشت خیلی وقتا دلم میخواست بهت بگم بیخیالش شو و به یه چیز ساده اکتفا کن چون از پسش بر نمیای منتهی دلیلی به اینکار نمیدیدم. آموزش تو خیلی زمان بر بود. چیزیی نگذشت که بهم پیشنهاد دادی، من از قبل به دید یک رابطه بهت نگاه نمیکردم منتهی جسارتت رو تحسین کردم، به خودم میگفتم این دختر دل و جیگر داره، راستش من هم ازت بدم نمیومد منتهی ترجیح دادم تو رو واسه پروژه نگه دارم، وقتی که گفتی گفتم با هم در ارتباط میمونیم. 

چیزی نگذشت خیلی به هم آمیخته شدیم، من رابطمون رو دوست داشتم راضی بودم ازش، تو بهم جرئت میدادی، بهم ایده میدادی، شده بودی یه انگیزه برام، منم خیلی بیشتر تلاش میکردم تا بهت یاد بدم، بهت چیزایی رو یاد بدم که اگر هم راه و هم قدم شما نبودم احتمالا تا این حد پیش نمیرفتم. راستش نگران ارشدتون نیستم، اصلا نگران نیستم.چیزی که منو نگران میکنه انتظار مادرت و خودت از خودته، میترسم این رو مستقیما به زبون بیارم ولی به نظرم تو دوره دکتری ساده ای رو نخواهی گذروند و باز منو حرص میدی برای همین دوره دکتری رو به خودت محول میکنم، برای همین بهت گفتم یک سال صبر کن و بعد اپلای کن چون اینطوری بیشتر کار میکنی و بیشتر آشنا میشی. طی این مدت من خیلی تلاش کردم تا طرز درست فکر کردن خودم بهت یاد بدم، صادقانه بگم مقدار خوبی رشد کردی ولی هنوز به قدری نیست که مطمئن باشم از پس کارت بر میای پس لطفا بیشتر تلاش کن تا بیشتر قوی باشی.
هیچوقت خودت رو محکوم به نتوانستن و ندانستن نکن

6/مرداد/1401