من اولم

سلام

اول بودم بیشتر از اون چیزی که فکر میکنم سخته. فرقی نمیکنه کی هستی و حرفه ات چیه. وقتی اولین نفر باشی، راهنمایی نداری، اونوقت خودتی و خودت تازه جالبتر هم میشه. وقتی تو داری دست و پا میزنی تا ذره ذره چیزایی که بزرگانت باید بهت یاد میدادن رو یاد بگیری، یه نفر جوون تر از تو داره اون چیزا رو مفت و مجانی از استادش یاد میگیره. تا به خودت بیای بقیه ازت انتظار خروجی دارن و باید با همون بهره اندک از مطالعاتت خروجی رو برای سیستم ارائه بدی، سیستمی که میتونی دانشگاه باشه، میتونه دکه باشه یا میتونه یه هندونه فروشی باشه. تا بخوای یه نفس راحت از این بکشی که پروژت تموم شده به خودت میای و میبینی چند تا مسئولیت بهت اضافه شده، باید همون چیزای منقوص و معیوبی که یاد گرفتی رو با بقیه به اختیار بذاری. پروژه روی پروژه از چیزایی که بلد نیستی و در واقع یه ذره ازشون میدونی. ورودی آشغال خروجی آشغال. 

شاید خنده دار باشه ولی دنیا روی همین اصل پیشرفت میکنه، ورودی آشغال خروجی آشغال. به عنوان یه تازه وارد درسته که تو خیلی چیزا رو نمیدونی ولی عوضش با توجه به اطلاعاتی که از قبل به دست آوردی میتونی با زاویه دید خودت به مسئله نگاه کنی و طرحی نو ارائه بدی، ورودی آشغال لزوما خروجی آشغال نمیده. من تو دوره لیسانسم الگوریتم های ژنتیکی کار کردم  و باهاشون آشنا هستم. الگوریتم های ژنتیکی بر گرفته از دنیای ژنتیک هستند برگرفته از تکامل خود ماها. و تکامل یه فرایند تصادفیه، به احتمال زیاد ممکنه یه پدر و مادر ضعیف یه فرزند ضعیف رو به عنوان وارث ژنشون به جامعه تحویل بدن ولی به احتمال کمی جهش های ژنتیکی ممکنه باعث به وجود اومدن یک سری خواص منخصر به فرد در فرزندان اون پدر و مادر بشه به طوری که کل جمعیت رو تحت تاثیر قرار بده.

پس ورودی آشغال خروجی آشغال نمیده، این زندگی بازی ماست و باید با قوانین خودمون باهاش ادامه بدیم نه با قوانین بقیه در غیر این صورت یکی مثل خودشون میشیم.