دلم میخواد بدونم

دلم میخواد بدونم چجور آدمی میاد به این وبلاگ.

تنفر از وطن

امروز دوشنبس ساعت 12:50 بامداد
احساسی از درون قلبم فریاد میزنه و برای اولین بار میگه من از این وطن متنفرم. از مردم ریاکاراش متنفرم، از مردم نادونش بیذارم، من از خودم گه فکر میکنم چیزی بلدم بدم میاد. من هیچی بلد نیستم.

برای اولین بار دارم از خودم میپرسم چرا تو ایران به دنیا اومدم. چرا ما نباید آرامش داشته باشیم. چرا نباید امنیت داشته باشیم. نا امیدم از خودم اون تو بامداد چهارم عید.

تا حالا در این حد ناامید نبودم.
ولی ساکت نمیشینم یه جا کنج خونه، یا نمیرم پیش دوستام تا از این روزای دلگیر براشون تعریف کنم، یا نمیرم تو فامیل بگم چه مملکت چرتی داریم.
من خوب اینو میدونم که یه کشور از مردمش درست میشن، اگر مردمش درست باشن، مملکت درست میشه، اگر نباشن دلیلی نداره کشور درست بشه. برای همین به جای گشت و گذار در اینستاگرام کتابمو باز میکنم تا چند تا چیز یاد بگیرم، شاید به درد بخوره، شاید به درد کسی بخوره، شاید درد کسی رو دوا کنه، شاید لبخند روی لبای یه نفر بشونه.

من هم گاهی وقت ها از این ابهت تو خالی متنفر میشم ولی چه کنم که از این خاکم.